Łódź wikingów Oseberg - Billing Boats BB302

Wikingowie budowali wiele różnych rodzajów statków, od małych łodzi rybackich i promów (Faeing, Knarr), po słynne długie łodzie typu. Wszystkie były wykonane z drewnianych desek , nałożonych na siebie i zbitych razem. Statki były wodoszczelne poprzez wypełnianie przestrzeni między deskami wełną, mchem lub sierścią zwierzęcą zmieszaną ze smołą lub łojem. Długie łodzie były rodzajem wyspecjalizowanych skandynawskich okrętów wojennych, które mają długą historię w Skandynawii, a ich istnienie zostało potwierdzone archeologicznie i udokumentowane co najmniej od IV wieku p.n.e. Pierwotnie wynaleziony i używany przez Norsemanów (powszechnie znanych jako Wikingowie) do handlu, eksploracji i działań wojennych w ich epoce. Miały długie, wąskie kadłuby o małym zanurzeniu, co pozwalało osiągnąć duże szybkości a niewielka masa pozwalała na przenoszenie ich lądem, a nawet na używanie ich jako osłonę przed atakiem wrogiej konnicy. Wyposażone były we wiosła i jeden maszt z prostokątnym żaglem. Łodzie Wikingów mogły osiągać szybkość rzędu 15 węzłów. Znaleziska archeologiczne wskazały, że łodzie Wikingów nie były znormalizowane. Różniły się od budowniczego do budowniczego i od miejsca do miejsca i często miały cechy regionalne. Co do materiału, to w Szwecji i Norwegii była to sosna, w Danii dąb. Rozróżniamy następujące typy łodzi Wikingów: karvi (lub karve) najmniejsza z 13 ławkami dla wioślarzy służące do połowu ryb, transportu towarów i czasem do celów wojskowych, snekkja (lub snekke) z 20 ławkami służąca głównie do celów wojskowych, skeid z 30 ławkami do celów wojskowych, drakkar (smok) to skeid z 30 ławkami i rzeźbami smoków lub węży na dziobie i rufie. Obecnie, wykorzystując odkrycia archeologiczne w tej mierze oraz spopularyzowanie tematu Wikingów przez film, buduje się na świecie liczne repliki łodzi Wikingów, zwłaszcza drakkary. Wykorzystuje się je nawet do żeglugi po Atlantyku.